بررسی تأثیر استفاده از ضایعات تولید پلیمر پی ‌بی ‌آر بر مقاومت خستگی مخلوط های آسفالتی

این تحقیق، به بررسی میزان تأثیر ضایعات حاصل از تولید پلیمرهای الاستومری در بهبود عمر خستگی روسازی آسفالتی و مقایسه نتایج آن با مخلوط­های اصلاح شده با پلیمر غیرضایعاتی و همچنین قیر اصلاح نشده می­پردازد. از آنجایی که هزینه زیاد استفاده از مواد پلیمری یکی از معایب به­کارگیری این نوع از اصلاح کننده‌های قیر محسوب می‌شود، به­کارگیری ضایعات پلیمر که هزینه­ای به مراتب کمتر از پلیمر خالص دارند به عنوان افزودنیقیر در این مطالعه بررسی گردیده است. علاوه بر دیدگاه اقتصادی استفاده از این ضایعات پلیمری و افزایش کارایی روسازی‌های آسفالتی به عنوان بخشی از سرمایه‌های ملی، به­کارگیری این بخش از تولیدات پلیمری تجزیه‌ناپذیر می‌تواند موجب آسیب کمتر به محیط­زیست گردد. با توجه به اهداف این پژوهش، آزمایش‌های تیرخمشی چهارنقطه­ای در حالت کنترل کرنش با موج نیمه سینوسی، در سه سطح کرنش، و آزمایش خستگی قطری روی نمونه­های آسفالتی استوانه­ای در دماهای 15 و 25 درجه ­سلسیوس، در دو سطح تنش، انجام شده است. این آزمایش‌ها روی نمونه‌های آسفالتی متشکل از قیر اصلاح شده با درصدهای مختلف ضایعات پلیمر پی‌ بی ‌آرو قیر اصلاح نشده صورت پذیرفته است. نتایج آزمایش­ها و رویکردها بر اساس روش سنتی و روش انرژی تحلیل عمر خستگی بررسی شده و پس از تحلیل آماری، مقایسه گشته‌اند. با توجه به نتایج به‏دست آمده از روش­های 50% کاهش سختی اولیه، انرژی تلف شده، و نسبت انرژی (ER)، میزان عمر خستگی مخلوط­های اصلاح شده بیش از دو برابر مخلوط­های اصلاح نشده می‌باشد. عدم تفاوت قابل توجه میان تأثیر پلیمر خالص و پلیمر ضایعات می‌تواند موجب کاهش هزینه‌های تهیه قیر پلیمری گردد.